سلام رقيه جان
نمي دانم از کجا شروع کنم با اينکه هيچي درس نخواندم ولي با اين حال دارم بيخودي برايت استغفار مي نويسم راستش من يه گناه خيلي بزرگ کردم که نياز به يه روح بزرگ براي بخشيدن دارد . اصلا هم نمي دانم تو مرا خواهي بخشيد يا نه چون علم غيب ندارم اما با خود گفتم براي سبک شدن بار گناهانم آن را با تو در ميان گذارم.
خيلي دوست داشتم برايت خصوصي بنويسم اما تو جواب هيچ کدام از حرف هاي خصوصي مرا ندادي.
مي دونم که تو اصلا از حرف زدن با من لذت که نمي بري هيچ آزرده هم مي شوي نگو اشتباه ميکنم که احساس من هيچ وقت به من دروغ نمي گه
بگذريم .....
من يه روز اومدم توي آن دفترت که جلد مشکي دارد شعر بنويسم
که ناگهان ...ناگهان...برگه اي که در وسط دفتر بود.......
دو خط ......تنها دو خط.....نه....نه....نه....
من .....من.....گناه كارم.
من....حرف هايت با يگانه معبود ........
مرا ببخش.
....
...
